Իմ տատը տառաճանաչ չէր: Ստորագրության փոխարեն խաչ էր դնում: Երբ խնդրում էինք, որ պատմի իր մանկության ու կորցրած ծննդավայրի մասին, սկսում էր ինչ-որ բան մրմնջալ ու ծնկները ծեծել: Բայց երբեք ոչինչ չէր պատմում...
․․․Եվ ահա այդ հայի ու մարդու հետ գնում էի դեպի եղեռնի նահատակների հուշարձանը:
Աշնանային տաք, արևոտ օր էր։
Ծիծեռնակաբերդի անտառը լուսավոր թախծության մեջ էր...
...Դժվար, անասելի դժվար է վերհիշել այդ ամենը, անասելի դժվար է թերթել մարդկային այդ մեծ ողբերգության փաստաթղթերը, կարդալ ականատեսների հուշերը: Մղձավանջները սկսում են օրերով հետապնդել քեզ, քունն օրերով լքում է աչքերդ, արյանդ մեջ արթնանում ու մորմոքում է հին ցավը...
Ախր, խնդիրը բարձրակարգ ու ցածրակարգ երաժշտությունը չի, ճաշակովն ու անճաշակը չի։ Ո՛վ ա ասել, թե արևմտյան երգերից կուրորեն ընդօրինակված երգերն ավելի ճաշակով են։ Բոլորովին...
Մի՞թե Հայաստան է՛լ հաստատ չկա, և քեմալական հրդեհում այն ամբողջությամբ և առանց հետքի այրվել է, իսկ մենք՝ անօթևան հրդեհից, ապագայում ստիպված ենք լինելու կառուցել վայրի դաշտի վրա, դատարկ տեղում...
1920 թվականին Գյումրի քաղաքում էր գտնվում աշխարհի ամենամեծ որբանոցը, որտեղ ապրում էին ավելի քան 20 000 հայ որբեր, որոնց ծնողները սպանվել էին Արևմտյան Հայաստանում թուրքերի կողմից...
1955 թ. աշնանը միտք հղացա քանդակելու Ավետիք Իսահակյանի պորտրեն: Այդ գիշեր ես համայա չքնեցի, ամբողջ ժամանակ մտածում էի, թե ինչ կոմպոզիցիայով եմ կատարելու այդ գործը, բայց, դժբախտաբար, ոչինչ չկարողացա գտնել...
Մի քանի օր առաջ Թուրքիայի նախագահ Ռ. Թ. Էրդողանը ուղիղ տեքստով հայտարարել է. «Թուրքիան, մյուս տարվանից սկսած, որոշ խորհրդանշական քայլեր կձեռնարկի Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման հարցում»։
Խորհդանշական քայլեր կարող են լինել, օրինակ, ցուցադրական հանդիպումները, թուրքերի կողմից ավիրված Անիի կամուրջի վերականգնումը, մեկ-երկու մեր ականջին քաղցրահունչ ուղերձ...